Winkelwagen
U heeft geen artikelen in uw winkelwagen
Wat is TAG Heuer? 10 Dingen die je moet weten over TAG Heuer!
Bron & foto's: www.watchtime.com
TAG Heuer is een van de meest vooraanstaande merken binnen de luxe-horlogerie. Het merk heeft een lange geschiedenis gevuld met grensverleggende innovaties en connecties met sportchronometrie. Meer recentelijk, zijn hun baanbrekende ontwikkelingen op het gebied van een tourbillon tegen een zeer scherpe prijs en een revolutionaire Zwitserse smartwatch. In dit artikel gaan we dieper in op 10 feiten die je als horlogeliefhebber echt moet weten over TAG Heuer.
Het was Edouard Heuer die in 1860 de Heuer Watch Company oprichtte. Zijn eerste horlogeatelier bevond zich in het Zwitserse Saint-Imier. Al snel bouwde Heuer zijn reputatie op tot een van de meest kwalitatieve uurwerkateliers van zijn tijd. Dit, gecombineerd met een reeks technische innovaties in het jaar 1880, heeft ertoe geleid dat het bedrijf de autoriteit werd op het gebied van sportchronometrie. In de jaren '20 werden de Heuer uurwerken gebruikt bij de tijdsmetingen van de Olympische Spelen in Antwerpen, Parijs en Amsterdam. In 1933 lanceerde het merk de Autavia, het eerste dashboarduurwerk voor racewagens. Daarnaast waren er nog heel wat bekende ontwikkelingen waar we hieronder dieper op ingaan. Tot op de dag van vandaag is TAG Heuer nog steeds actief binnen de sportchronometrie en dan vooral binnen de racesport.
In 1985 werd Heuer ondergebracht binnen de TAG Group Holdings S.A. waarbij TAG staat voor Techniques d'Avant Garde. Deze group combineerde de TAG en Heuer merken om zo te komen tot het TAG Heuer merk dat we vandaag kennen.
In een tijd waarin kwalitatief vakmanschap belangrijker was dan een goede marketing, waren ingenieurs constant op zoek naar de ontwikkeling van nieuwe kalibers (binnenwerken) met minder bewegende onderdelen. Minder onderdelen betekent een betrouwbaardere werking en een gemakkelijker onderhoud. In 1887 ontwikkelde Edouard Heuer een revolutionair idee, de oscillerende rondsel (oscillating pinion), die de zeer complexe chronograaf sterk vereenvoudigde. De uitvinding werd meteen gepatenteerd en wordt tot op de dag van vandaag gebruikt door alle grote horlogeateliers.
In een notendop zorgt de rondsel ervoor dat de chronograaf gekoppeld en ontkoppeld kan worden van het gewone binnenwerk (dat de tijd aangeeft) en de radertjes die de energie leveren. Deze nieuwe uitvinding verving een zeer complex systeem, waardoor de productie, assemblage, aanpassing en onderhoud ervan veel sneller en eenvoudiger werd, en dit alles zonder in te boeten aan precisie en betrouwbaarheid. Dankzij TAG Heuer werd de mechanische chronograaf met andere woorden betaalbaar.
De Heuer Mikrograph nauwkeurig tot op 1/100ste van een seconde.
Iets wat je misschien nog niet wist, is dat TAG Heuer het eerste polshorloge in de ruimte was. In mei 1961 kondigde John F. Kennedy aan dat het het doel van de Amerikaanse ruimtevaart was om een man op de maan te zetten en veilig terug naar de Aarde te brengen. In een eerste fase werd er een man in een baan rond de aarde gebracht. De man in kwestie, John Glenn, vloog met ruimtetuig Mercury "Friendship 7", op 20 februari 1962, drie keer rond de aarde. Op die missie droeg hij de Heuer 2915A stopwatch rond zijn pols, bovenop het ruimtepak. Het uurwerk werd op zijn plaats gehouden met een op maat gemaakte elastische band en werd gebruikt als back-up timer. Nu wordt het horloge tentoongesteld in het National Air & Space museum in Washington D.C.
Verschillende iconische TAG Heuer modellen zijn geassocieerd met de autosport, één van de meest bekende is zonder twijfel de Carrera. Jack Heuer zelf bedacht de naam kort nadat hij de firma in handen kreeg van zijn nonkel. De naam komt van de Carrera Panamericana, een gevaarlijke race die gehouden werd in de straten van Mexico tussen 1950 en 1954.
Jack Heuer wilde een polshorloge maken voor racepiloten. Het moest perfect leesbaar zijn in moeilijke omstandigheden en moest bovenal sterk genoeg zijn om de vibraties van een raceauto te kunnen weerstaan. Het resultaat werd een horloge die alle verwachtingen overtrof en een werkelijke cultstatus kreeg. Aan de vormgeving van de Carrera werd nooit veel veranderd. Ze wordt vandaag nog steeds op min of meer dezelfde manier gemaakt, maar dan wel met de laatste nieuwe technologie erin.
Ontdek zelf de Carrera hier op onze webshop of probeer ze bij ons in de winkel.
Toen de automatische mechanische polshorloges in de jaren '30 - '40 op de markt kwamen, verkochten deze als zoete broodjes. Al snel werd duidelijk dat er een nood was aan een automatische chronograaf, want die bestond tot nu toe enkel in een manueel opwindbare variant. Drie bedrijven begonnen aan de ontwikkeling van zo een automaat chronograaf en zo ontstond een ware competitiestrijd om te zien wie er als eerste mee op de markt zou kunnen komen.
De drie concurrerende bedrijven waren Seiko, Zenith en het derde was eigenlijk een samenwerking tussen Heuer, Breitling en Buren. Die laatste coöperatie had gepland om in 1969, op de Basel uurwerkenbeurs, hun kaliber voor te stellen. Tegen die tijd hadden ze voorzien om voldoende prototypes te hebben om de serieproductie ervan aan te tonen. Tegelijkertijd kwam Zenith ook naar buiten met zijn prototype van de automaat chronograaf, genaamd El Primero. Zenith had echter maar enkele prototypes klaar voor de Baselbeurs, waardoor nog niet kon gesproken worden van een serieproductie ervan. Heuer en zijn partners maakten zich sterk dat zij de eerste waren met een kaliber dat ook meteen produceerbaar was in grote aantallen. Het kaliber werd gelanceerd onder de naam Calibre 11 en werd dan ook officieel erkend als de eerste automaat chronograaf.
Hoewel heel wat modellen van TAG Heuer geassocieerd worden met de racewereld, is er geen die zo onlosmakelijk verbonden is met de rallysport als de Heuer Monaco. Het was Steve McQueen die het horloge zo beroemd maakte toen hij het droeg in de film "Le Mans" uit 1971. Om zich voor te bereiden op de rol zocht McQueen advies bij goede vriend en racepiloot Jo Siffert. In de film draagt McQueen het racepak van Siffert waar het logo van "Chronographe Heuer" op geborduurd zat. Toen het tijd was om een horloge te kiezen voor de film, koos McQueen dan ook al snel voor de Heuer Monaco, en de rest is geschiedenis. Vandaag krijgt het model 1133, onder de verzamelaars, nog steeds de naam "McQueen Monaco".
Bovendien is het model ook nog steeds beschikbaar: Ondek het hier op onze webshop of probeer het zelf bij ons in de winkel.
Jack Heuer kwam in 1962 aan het hoofd te staan van de firma die zijn naam droeg en hij zou deze leiden tot aan de overname door de TAG group in 1985. Hierna stapte Jack uit de firma om een nieuw avontuur te beginnen in de elektronica-industrie. Tijdens zijn leidinggevende jaren bij Heuer zette hij het merk, meer dan eender wie, op de kaart. Hij coördineerde de ontwikkeling van de Carrera en het Calibre 11 binnenwerk. Hij was er toen Steve McQueen koos voor de Monaco in de film "Le Mans". En hij stond aan het hoofd toen, tussen 1971 en 1979, Heuer het contract in handen kreeg als officiële tijdswaarnemer bij het Formule 1. (N.B. In de film Rush, die draait om de rivaliteit tussen de racepiloten James Hunt en Niki Lauda in 1976, is het logo van Heuer verschillende malen duidelijk zichtbaar).
In 2001 maakte Jack Heuer de terugkeer naar zijn familiebedrijf waar hij als erevoorzitter zetelde tot 2013. Hij bracht TAG Heuer opnieuw naar een ongekend niveau met enkele noemenswaardige vernieuwingen die we hieronder nog bespreken. Op 18 november 2013, de dag voor zijn 81ste verjaardag, ging Jack op pensioen. Toen aan hem de vraag werd gesteld waarom hij precies deze datum had gekozen zei hij: "Omdat ik aan mezelf beloofd had om niet meer te werken wanneer ik ouder ben dan 80 jaar."
Hoewel de Monaco al iconisch genoeg was, deed TAG Heuer er in 2004 nog een schepje bovenop met de lancering van de Monaco V4 concept watch. Het was de bedoeling van CEO Jean-Christophe Babin om van de Monaco V4 een statement te maken. Een statement dat TAG Heuer de innovatie zou blijven opzoeken en zich niet zou houden aan de conventionele standaarden van de horlogerie en op die manier dus trouw zou blijven aan zijn naam "Techniques d'Avant Garde".
De geboorte van de V4 was niet gemakkelijk. Het horlogeatelier deed er dan ook een paar jaar over om het ontwerp te perfectionaliseren. De eerste Monaco V4 werd verkocht in 2009. Telkens in zeer gelimiteerde oplage, die iedere keer in een mum van tijd uitverkocht werden.
Het grote probleem bij de ontwikkeling van de V4 was dat het een volledige breuk betekende met de traditionele horlogerie. In plaats van gebruik te maken van een serie aan elkaar geschakelde radertjes, wordt het binnenwerk van de V4 aangestuurd door een riem. De ontwikkelaars vonden hun inspiratie uiteraard bij de automotor. Heel wat experts binnen de branche verklaarden dat het nooit zou werken. Het feit dat TAG Heuer het idee toch doordreef en het met een ongekende perfectie op de markt wist te brengen, was een bevestiging van hun expertise aan de rest van de wereld.
Van links naar rechts: de Mikrograph, de Mikrotimer en de Mikrogirder
Het werd altijd aangenomen dat een chronograaf die tot op 1/10de (36 000 vpu) van een seconde nauwkeurig de tijd kon meten, zeer snel was. Maar dat was buiten ingenieur-piloot-fysicus Guy Sémon gerekend. Toen hij begon bij TAG Heuer, veranderde de wereld. Het was Sémon die de problemen in de Monaco V4 wist te overwinnen. Daarna bracht hij in sneltempo, de Mikrograph (polshorloge ditmaal, 360 000 vpu en nauwkeurig tot op 1/100ste van een seconde), de Mikrotimer (3 600 000 vpu, nauwkeurig tot 1/1000ste van een seconde) en de Mikrogirder (7 200 000 vpu, nauwkeurig tot op 1/2000ste van een seconde), uit.
Sémon wist deze snelheden te realiseren door wat hij "dual architecture" noemt. Elk binnenwerk heeft twee afzonderlijke veertonnen die elk een aparte serie aan radertjes aansturen, elk aan een andere frequentie. De trage frequentie voor de gewone tijdsaanduiding, de snellere voor de chronograaf. In de Mikrogirder gaat hij nog een stapje verder. Hier vervangt hij de traditionele ankergang (escapement) door drie minuscule oscillerende mesjes die de tijd meten aan een snelheid die ze een tiental jaren geleden als sciencefiction zouden bestempeld hebben. Om je een idee te geven van de snelheid: de centrale secondewijzer van de Mikrogirder draait 20 keer per seconde om zijn as, waardoor hij onzichtbaar wordt met het blote oog. Sémon leidde de horlogerie hierbij naar een nieuw tijdperk van innovaties.
TAG Heuer is een van de meest vooraanstaande merken binnen de luxe-horlogerie. Het merk heeft een lange geschiedenis gevuld met grensverleggende innovaties en connecties met sportchronometrie. Meer recentelijk, zijn hun baanbrekende ontwikkelingen op het gebied van een tourbillon tegen een zeer scherpe prijs en een revolutionaire Zwitserse smartwatch. In dit artikel gaan we dieper in op 10 feiten die je als horlogeliefhebber echt moet weten over TAG Heuer.
1. Geworteld in sport
Links: Edouard Heuer / Rechts: het Autavia dashboarduurwerk
In 1985 werd Heuer ondergebracht binnen de TAG Group Holdings S.A. waarbij TAG staat voor Techniques d'Avant Garde. Deze group combineerde de TAG en Heuer merken om zo te komen tot het TAG Heuer merk dat we vandaag kennen.
2. De vereenvoudigde chronograaf
Links: de patenttekening / Rechts:de oscillating pinion in actie
In een tijd waarin kwalitatief vakmanschap belangrijker was dan een goede marketing, waren ingenieurs constant op zoek naar de ontwikkeling van nieuwe kalibers (binnenwerken) met minder bewegende onderdelen. Minder onderdelen betekent een betrouwbaardere werking en een gemakkelijker onderhoud. In 1887 ontwikkelde Edouard Heuer een revolutionair idee, de oscillerende rondsel (oscillating pinion), die de zeer complexe chronograaf sterk vereenvoudigde. De uitvinding werd meteen gepatenteerd en wordt tot op de dag van vandaag gebruikt door alle grote horlogeateliers.
In een notendop zorgt de rondsel ervoor dat de chronograaf gekoppeld en ontkoppeld kan worden van het gewone binnenwerk (dat de tijd aangeeft) en de radertjes die de energie leveren. Deze nieuwe uitvinding verving een zeer complex systeem, waardoor de productie, assemblage, aanpassing en onderhoud ervan veel sneller en eenvoudiger werd, en dit alles zonder in te boeten aan precisie en betrouwbaarheid. Dankzij TAG Heuer werd de mechanische chronograaf met andere woorden betaalbaar.
3. Sneller en sneller
De Heuer Mikrograph nauwkeurig tot op 1/100ste van een seconde.
De volgende grote technische innovatie kwam er in 1916, toen Charles-Auguste Heuer de originele Mikrograph lanceerde. Het was de eerste mechanische stopwatch die tijd kon meten tot op 1/100ste van een seconde nauwkeurig. Om dit resultaat te kunnen bereiken ontwikkelde Charles-Auguste Heuer een binnenwerk met 360 000 vibraties per uur (vpu), 10 keer sneller dan de 36 000 vpu chronografen die toen al als "snel" bestempeld werden. De originele Mikrograph betekende een revolutie voor de sportchronometrie en werd gebruikt bij de Olympische Spelen voor de jaren '20.
4. Eerste Zwitserse horloge in de ruimte
Links: Astronaut John Glenn betreedt zijn Mercury capsule / Rechts: de Heuer 2915A, het eerste uurwerk in de ruimte
Iets wat je misschien nog niet wist, is dat TAG Heuer het eerste polshorloge in de ruimte was. In mei 1961 kondigde John F. Kennedy aan dat het het doel van de Amerikaanse ruimtevaart was om een man op de maan te zetten en veilig terug naar de Aarde te brengen. In een eerste fase werd er een man in een baan rond de aarde gebracht. De man in kwestie, John Glenn, vloog met ruimtetuig Mercury "Friendship 7", op 20 februari 1962, drie keer rond de aarde. Op die missie droeg hij de Heuer 2915A stopwatch rond zijn pols, bovenop het ruimtepak. Het uurwerk werd op zijn plaats gehouden met een op maat gemaakte elastische band en werd gebruikt als back-up timer. Nu wordt het horloge tentoongesteld in het National Air & Space museum in Washington D.C.
5. De Carrera
De Heuer Carrera uit 1963
Verschillende iconische TAG Heuer modellen zijn geassocieerd met de autosport, één van de meest bekende is zonder twijfel de Carrera. Jack Heuer zelf bedacht de naam kort nadat hij de firma in handen kreeg van zijn nonkel. De naam komt van de Carrera Panamericana, een gevaarlijke race die gehouden werd in de straten van Mexico tussen 1950 en 1954.
Jack Heuer wilde een polshorloge maken voor racepiloten. Het moest perfect leesbaar zijn in moeilijke omstandigheden en moest bovenal sterk genoeg zijn om de vibraties van een raceauto te kunnen weerstaan. Het resultaat werd een horloge die alle verwachtingen overtrof en een werkelijke cultstatus kreeg. Aan de vormgeving van de Carrera werd nooit veel veranderd. Ze wordt vandaag nog steeds op min of meer dezelfde manier gemaakt, maar dan wel met de laatste nieuwe technologie erin.
Ontdek zelf de Carrera hier op onze webshop of probeer ze bij ons in de winkel.
6. De race om de chronograaf
Het originele Heuer Calibre 11, officieel de eerste automatische chronograaf
Toen de automatische mechanische polshorloges in de jaren '30 - '40 op de markt kwamen, verkochten deze als zoete broodjes. Al snel werd duidelijk dat er een nood was aan een automatische chronograaf, want die bestond tot nu toe enkel in een manueel opwindbare variant. Drie bedrijven begonnen aan de ontwikkeling van zo een automaat chronograaf en zo ontstond een ware competitiestrijd om te zien wie er als eerste mee op de markt zou kunnen komen.
De drie concurrerende bedrijven waren Seiko, Zenith en het derde was eigenlijk een samenwerking tussen Heuer, Breitling en Buren. Die laatste coöperatie had gepland om in 1969, op de Basel uurwerkenbeurs, hun kaliber voor te stellen. Tegen die tijd hadden ze voorzien om voldoende prototypes te hebben om de serieproductie ervan aan te tonen. Tegelijkertijd kwam Zenith ook naar buiten met zijn prototype van de automaat chronograaf, genaamd El Primero. Zenith had echter maar enkele prototypes klaar voor de Baselbeurs, waardoor nog niet kon gesproken worden van een serieproductie ervan. Heuer en zijn partners maakten zich sterk dat zij de eerste waren met een kaliber dat ook meteen produceerbaar was in grote aantallen. Het kaliber werd gelanceerd onder de naam Calibre 11 en werd dan ook officieel erkend als de eerste automaat chronograaf.
7. Steve McQueen en de Monaco
Links: Steve McQueen tijdens de opnames van "Le Mans" 1971 / Rechts: close-up van de Heuer Monaco
Hoewel heel wat modellen van TAG Heuer geassocieerd worden met de racewereld, is er geen die zo onlosmakelijk verbonden is met de rallysport als de Heuer Monaco. Het was Steve McQueen die het horloge zo beroemd maakte toen hij het droeg in de film "Le Mans" uit 1971. Om zich voor te bereiden op de rol zocht McQueen advies bij goede vriend en racepiloot Jo Siffert. In de film draagt McQueen het racepak van Siffert waar het logo van "Chronographe Heuer" op geborduurd zat. Toen het tijd was om een horloge te kiezen voor de film, koos McQueen dan ook al snel voor de Heuer Monaco, en de rest is geschiedenis. Vandaag krijgt het model 1133, onder de verzamelaars, nog steeds de naam "McQueen Monaco".
Bovendien is het model ook nog steeds beschikbaar: Ondek het hier op onze webshop of probeer het zelf bij ons in de winkel.
8. Jack is back!
Jack Heuer links als jonge man, rechts na zijn terugkeer bij TAG Heuer
Jack Heuer kwam in 1962 aan het hoofd te staan van de firma die zijn naam droeg en hij zou deze leiden tot aan de overname door de TAG group in 1985. Hierna stapte Jack uit de firma om een nieuw avontuur te beginnen in de elektronica-industrie. Tijdens zijn leidinggevende jaren bij Heuer zette hij het merk, meer dan eender wie, op de kaart. Hij coördineerde de ontwikkeling van de Carrera en het Calibre 11 binnenwerk. Hij was er toen Steve McQueen koos voor de Monaco in de film "Le Mans". En hij stond aan het hoofd toen, tussen 1971 en 1979, Heuer het contract in handen kreeg als officiële tijdswaarnemer bij het Formule 1. (N.B. In de film Rush, die draait om de rivaliteit tussen de racepiloten James Hunt en Niki Lauda in 1976, is het logo van Heuer verschillende malen duidelijk zichtbaar).
In 2001 maakte Jack Heuer de terugkeer naar zijn familiebedrijf waar hij als erevoorzitter zetelde tot 2013. Hij bracht TAG Heuer opnieuw naar een ongekend niveau met enkele noemenswaardige vernieuwingen die we hieronder nog bespreken. Op 18 november 2013, de dag voor zijn 81ste verjaardag, ging Jack op pensioen. Toen aan hem de vraag werd gesteld waarom hij precies deze datum had gekozen zei hij: "Omdat ik aan mezelf beloofd had om niet meer te werken wanneer ik ouder ben dan 80 jaar."
9. De Monaco V4
De Monaco V4 (links) voorkant en (rechts) achterkant
Hoewel de Monaco al iconisch genoeg was, deed TAG Heuer er in 2004 nog een schepje bovenop met de lancering van de Monaco V4 concept watch. Het was de bedoeling van CEO Jean-Christophe Babin om van de Monaco V4 een statement te maken. Een statement dat TAG Heuer de innovatie zou blijven opzoeken en zich niet zou houden aan de conventionele standaarden van de horlogerie en op die manier dus trouw zou blijven aan zijn naam "Techniques d'Avant Garde".
De geboorte van de V4 was niet gemakkelijk. Het horlogeatelier deed er dan ook een paar jaar over om het ontwerp te perfectionaliseren. De eerste Monaco V4 werd verkocht in 2009. Telkens in zeer gelimiteerde oplage, die iedere keer in een mum van tijd uitverkocht werden.
Het grote probleem bij de ontwikkeling van de V4 was dat het een volledige breuk betekende met de traditionele horlogerie. In plaats van gebruik te maken van een serie aan elkaar geschakelde radertjes, wordt het binnenwerk van de V4 aangestuurd door een riem. De ontwikkelaars vonden hun inspiratie uiteraard bij de automotor. Heel wat experts binnen de branche verklaarden dat het nooit zou werken. Het feit dat TAG Heuer het idee toch doordreef en het met een ongekende perfectie op de markt wist te brengen, was een bevestiging van hun expertise aan de rest van de wereld.
10. Ultrasnel
Van links naar rechts: de Mikrograph, de Mikrotimer en de MikrogirderHet werd altijd aangenomen dat een chronograaf die tot op 1/10de (36 000 vpu) van een seconde nauwkeurig de tijd kon meten, zeer snel was. Maar dat was buiten ingenieur-piloot-fysicus Guy Sémon gerekend. Toen hij begon bij TAG Heuer, veranderde de wereld. Het was Sémon die de problemen in de Monaco V4 wist te overwinnen. Daarna bracht hij in sneltempo, de Mikrograph (polshorloge ditmaal, 360 000 vpu en nauwkeurig tot op 1/100ste van een seconde), de Mikrotimer (3 600 000 vpu, nauwkeurig tot 1/1000ste van een seconde) en de Mikrogirder (7 200 000 vpu, nauwkeurig tot op 1/2000ste van een seconde), uit.
Sémon wist deze snelheden te realiseren door wat hij "dual architecture" noemt. Elk binnenwerk heeft twee afzonderlijke veertonnen die elk een aparte serie aan radertjes aansturen, elk aan een andere frequentie. De trage frequentie voor de gewone tijdsaanduiding, de snellere voor de chronograaf. In de Mikrogirder gaat hij nog een stapje verder. Hier vervangt hij de traditionele ankergang (escapement) door drie minuscule oscillerende mesjes die de tijd meten aan een snelheid die ze een tiental jaren geleden als sciencefiction zouden bestempeld hebben. Om je een idee te geven van de snelheid: de centrale secondewijzer van de Mikrogirder draait 20 keer per seconde om zijn as, waardoor hij onzichtbaar wordt met het blote oog. Sémon leidde de horlogerie hierbij naar een nieuw tijdperk van innovaties.
